Toen ik 17 was kreeg mijn moeder borstkanker en ze overleed toen ik 23 was. Toen ik 31 was kreeg de vader van Els, mijn echtgenote, kanker en hij overleed ook vrij snel. Dat was in een tijd dat er niet zoveel over gesproken werd en kanker nog met K werd aangeduid. Goed verwerken is dan best moeilijk, vooral ook omdat ik het zelf heel moeilijk vond om over te praten.
Gedurende ons leven hebben we natuurlijk, helaas , regelmatig familie, vrienden, bekenden gehad, die kanker kregen en al dan niet overleefden. Els als verpleegkundige had er ook beroepsmatig mee te maken.
Maar van de zijlijn kwamen we in 2010 in de frontlinie. Onze zoon kreeg de diagnose ziekte van Hodgkin en daar hadden we veel zorgen over. In Amersfoort had hij een geweldige arts, die al snel aangaf, dat de kans op volledige remissie groot was. Over Hodgkin is gelukkig veel bekend en zijn de behandelingen bijna “standaard”. Het neemt niet weg, dat de behandeling intensief en zwaar was. We gingen mee in het proces. Toen we een jaar later terugkeken naar foto’s uit die behandelperiode zagen we pas echt hoe het er uit had gezien. De arts had het goed voorspeld en de kanker ging in volledige remissie. De begeleiding was professioneel geweest en gelukkig werd er goed gecommuniceerd door het behandelteam.
We boffen met veel geweldige vrienden, naast een fijne familie, die altijd ons verhaal wilden aanhoren en betrokken waren. Dat heeft ons geweldig geholpen om door deze periode te komen. Er over praten is zo belangrijk en dat hebben zij mogelijk gemaakt en daarmee ook voor mij drempels verlaagd .
In 2011 werd ik door enkele dames gevraagd of ik wilde meehelpen om een Samenloop in Heerde te organiseren. Die heeft in 2012 voor het eerst plaatsgevonden en ik mocht voorzitter van de organisatie zijn. Een eerste organisatie is toch wel veel pionieren, omdat niemand de Samenloop kende. We waren met een klein team en zijn met veel daarvan nog steeds bevriend door de intense tijd , die we met elkaar meemaakten. De dag en nacht die we meemaakten in 2012 zal ik nooit vergeten, zo’n grote betrokkenheid en saamhorigheid in Heerde. Dwars door alle gezindten en mogelijke scheidslijnen heen. Geweldig ook, dat zoveel bedrijven en instanties ons sponsorden en ondersteunden in 2012 en ook 2016
In de organisatie voor de Samenloop 2016 , heb ik ondersteunend voor voorzitter Jan Oonk meegewerkt als vice-voorzitter, omdat de tijd ontbrak om volledig mee te draaien. Omdat de Samenloop inmiddels bekend was, werd het meer organiseren dan pionieren, maar ook nu was het weer een geweldige dag (ondanks een onweersbui tijdens de kaarsenceremonie, waardoor we moesten afbreken) met veel gedenkwaardige momenten. Er zijn de nodige films op internet over te vinden.
Maar in die Samenloop heb ik al weer de motivatie opgedaan om nu weer mee te doen. Ik zal nooit vergeten de trotse, gelukkige blik in de ogen van veel Samenloop eregasten , zoals wij die in Heerde noemen (Survivors in KWF taal), na hun ereronde. Hoeveel moeite het ook had gekost en hoe nat ze ook waren door de plotselinge regenbui. Het had voor hen zoveel betekend om naar toe te leven. Hoe mooi is het om daaraan mee te mogen werken en mensen zo een doel/podium te geven.
Ook motiverend is om te merken hoe belangrijk het is om mensen (patiënten en de kring om hen heen) de ruimte te geven om te kunnen praten met elkaar en van elkaar te leren. Het is niet iedereen gegeven, gemakkelijk te praten over wat hem/haar overkomt. Als we daaraan een steentje kunnen bijdragen door de organisatie van de samenloop is dat echt mooi.
De afgelopen jaren hebben we weer enkele mensen uit onze directe kring verloren, we houden de herinneringen aan hen levend met onze kaarsenzakken en de kaarsenceremonie.
Ik hoop, dat ik als voorzitter van de Samenloop Heerde 2020 een steentje kan bijdragen aan een organisatie, die bestaat uit geweldige mensen in al onze commissies, van een SamenLoop die we ons weer lang kunnen herinneren.
Ik hoop, dat we in een tijd van grote tegenstellingen tussen groepen mensen (protesten/stakingen) weer een dag van Saamhorigheid kunnen beleven en ook nog gezamenlijk door sponsors, deelnemers en acties een mooi bedrag bij elkaar kunnen brengen, dat gaat naar onderzoek en ontwikkeling om kanker van een dodelijke ziekte om te vormen tot een ziekte, die je te boven kan komen.
Kees Hoogink
